پس از آن که دین باکت، سردبیر اجرایی نیویورک تایمز، گفت که این نشریه گول یک «هنرمند قلابی»‌ را خورده است که خود را جلاد داعش جا زده بود، یک گزارشگر نیویورک تایمز قرار است از زمینه تخصصی خود به عنوان گزارشگر مسایل مربوط به تروریسم، به زمینه دیگری منتقل شود. 

نیویورک تایمز به دنبال انجام تحقیقات داخلی، بخش‌های مهمی از پادکست تقدیرشده «خلیفه‌گری» مربوط به سال ۲۰۱۸ را که هنگام گزارشگری درباره شهروز چودری، نقش محوری داستان، نشانه‌ها و هشدارها درباره او را نادیده گرفته بود، پس گرفت. 

پرسش‌ها درباره این پادکست به میزبانی روکمینی کالیماچی، پس از آن مطرح شد که در ماه سپتامبر، آقای چودری به اتهام کاملا جعلی بودن نقش وی به عنوان جلاد داعش در سوریه، توسط مقام‌های کانادایی بازداشت شد. 

آقای باکت به ان‌پی‌آر گفت: «نمی‌دانم وقتی که یکی از ممتازترین گزارش‌های تروریسم به این ترتیب نابود شد، روکمینی چطور می‌تواند دوباره به پوشش روزنامه‌نگاری تروریسم بازگردد.» 

او گفت که نیویورک‌تایمز با خانم روکمینی برای تعیین پروژه تازه‌ای برای او همکاری خواهد کرد، اما به جزئیات در این باره که آیا دیگر گزارشگران، تهیه‌کنندگان، پرسنل واقعیت‌سنجی، یا سردبیران، پس از بازرسی توبیخ می‌شوند یا خیر، اشاره‌ای نکرد. 

نیویورک تایمز به درخواست اینیدیپندنت برای اظهارنظر در این زمینه پاسخی نداد و یک سخنگوی آن به اظهارات آقای باکت در گفت‌وگو با ان‌پی‌آر اشاره کرد. 

خانم کالیماچی که پیشتر صلاحیت نهادهای اطلاعاتی کانادایی را که اتهامات جعلی بودن را مطرح کرده بودند زیر سوال برده بود، روز جمعه عذرخواهی کرد و گفت که وظیفه داشت دروغ‌های آقای چودری را بگیرد. او همچنین درباره دانسته‌ها و نادانسته‌هاشان از حقیقت، روشنگری کرد. 

او در بیانیه‌ای نوشت: «تامل درباره آنچه در گزارش پادکست‌مان مورد بی‌توجهی قرار دادم، شرم‌آور است. فکر کردن به همکاران و تحریریه‌ای که ناامیدشان کردم، ناخوشایند است.» 

به گزارش‌های دست‌ اولم درباره داعش افتخار می‌کنم. اما ما به عنوان روزنامه‌نگار، خواستار شفافیت از منابع خود هستیم تا بتوانیم آن را از خودمان نیز انتظار داشته باشیم. لطفا بیانیه کامل مرا درباره پادکست خلیفه‌گری در اینجا مطالعه کنید:‌ 

این پادکست ۱۲ قسمتی برنده جایزه معتبر پیبادی شد، و به دلیل نگاه بی‌نظیرش به درون گروه تروریستی دولت اسلامی، نامزد دریافت جایزه پولیتزر شده بود. در یکی از بخش‌ها، آقای چودری از کشتن مردی ملبس به لباس یکسره نارنجی سخن می‌گوید. 

او می‌گوید: «خون تازه و گرم بود، و به همه چا پاشید… باید چند بار به او ضربه می‌زدم. بعد او را به صلیب کشیدیم. و باید خنجر فرو رفته در قلب او به همان شکل رها می‌کردم.» 

بیش از دو سال و نیم بعد از پخش اولین قسمت پادکست، یک یادداشت سردبیر روز جمعه منتشر شد که در آن ذکر شده بود که پادکست فاقد استانداردهای آنان از نظر دقت است. تعیین نشدن سردبیری با تخصص تروریسم و نبود تردید و سختگیری در گزارشگری درباره ادعاهای آقای چودری، تقصیر اتاق خبر بود. 

نیویورک تایمز نوشت: «همچنین واضح است که ارکان روند واقعیت‌سنجی اولیه به اندازه کافی سختگیرانه نبوده است. روزنامه‌نگاران نیویورک‌تایمز درباره مراحل تایید زیادی زودباور بوده‌اند و نبود شواهد و مدارک درباره جوانب عمده اظهارات چودری را نادیده گرفته‌اند.» 

آقای باکت به ان‌پی‌آر گفت که نیویورک‌تایمز، «عاشق این واقعیت شد که ما عضوی از داعش را به چنگ آورده‌ایم که می‌تواند زندگی خود را در خلیفه‌گری و جنایات آن توصیف کند.»‌

او گفت: «فکر می‌کنم ما آنقدر عاشق و دلخسته آن باور شدیم که وقتی شواهدی دال بر احتمال دروغگو بودن او را دیدیم، وقتی مدارکی دال بر این که بخش‌هایی از آن را از خودش درمی‌آورد مشاهده کردیم، به اندازه کافی دقت نکردیم.»‌

آنها تحقیق درباره ادعاهای آقای چودری را که با نام ابوحذیفه شناخته می‌شد، پس از بازداشت او در ماه سپتامبر آغاز کردند.

بن اسمیت، گزارشگر رسانه‌ای نیویورک‌‌تایمز، در ماه اکتبر مطلبی حاوی پرسش‌هایی در مورد دقت پادکست نوشت، و سه گزارشگر دیگر در تهیه گزارش روز جمعه درباره بررسی داخلی و یافته‌های تحقیقات، مشارکت داشتند. 

دو تحقیق جداگانه انجام شد. یکی از آنها تحت مدیریت دین ای.مورفی، معاون سردبیر اجرایی بخش تحقیقات نیویورک‌تایمز، انجام شد که بر نحوه گزارشگری، ویرایش، و واقعیت‌سنجی پادکست تمرکز داشت. تحقیق دیگر تحت مدیریت مارک مازتی، گزارشگر تحقیقی روزنامه، انجام شد که مشخصا آقای چودری را بررسی می‌کرد. 

تیم تحت سرپرستی آقای مازتی نیز یافته‌های خود را درباره این که آقای چودری داستان خود را چگونه ساخته و پرداخته است، منتشر ساخت و «نگاهی تازه به مطالب منتشره در رسانه‌های اجتماعی، عکس‌ها، سوابق سفر، متن‌های دانشگاهی و دیگر مدارک بالقوه‌ای انداخت که می‌توانست بر ادعای او درباره پیوستن به داعش در سوریه و آدمکشی برای آن، روشنگری کند.» 

آنان نوشتند: «بررسی‌ها هیچ تایید مستقلی از مشارکت آقای چودری در جنایاتی که در پادکست خلیفه‌گری ادعا می‌کند مرتکب شده است، پیدا نکرد. 

آقای باکت که اطلاع‌رسانی نیویورک‌تایمز برای عموم را درباره این اشتباه، نمونه‌ای از تلاش‌های این نشریه برای شفافیت توصیف کرده است، همچنین در مصاحبه با مایکل باربارو، میزبان «د دیلی»، گفت که یک توضیح اصلاحی قبل از تمامی بخش‌های پادکست «خلیفه‌گری» قرار خواهد گرفت، که همواره در فضای آنلاین در دسترس خواهد بود. 

او گفت، با آن که خانم کالیماچی گزارشگری شناخته‌شده در پادکست بود، اما اشتباهات «قصور سازمانی» بوده که منجر به فریب خوردن روزنامه شده است. 

آقای باکت گفت: «در واقع فریب خوردن شاید بهترین کلمه برای این موقعیت نباشد، زیرا فریب به معنای آن است که ما کار اشتباهی مرتکب نشدیم. به نظر من، اکنون معتقدیم که این فرد، یک نقش‌آفرین شیاد بوده است که اگر نه همه حرفهایی که به ما گفت، ولی بیشتر آنها را ساخته و پرداخته بود.» 

او گفت:‌ «در نیویورک‌تایمز هنگام فعالیت در امر روزنامه‌نگاری عمیق، بزرگ و بلندپروازانه با هر قالبی، ما مطالب را تحت نظارت گسترده در سطوح بالای اتاق خبر قرار می‌دهیم. اگر به مسئله‌ای مثل پوشش ما از پرونده مالی دونالد ترامپ دقت کنید، نسخه‌های زیادی از گزارش‌هایی را خواندیم تا بالاخره تقریبا توانستیم ‌به مسئله مالیات‌های آقای ترامپ بپردازم. اما در این مورد چنین کاری نکردیم.»‌